آلبوم حامیان مادران پارک لاله اسلوهفته ۴۵

 گردهمایی حامیان مادران پارک لاله اسلو.
شنبه ۲۸.۱۱.۲۰۱۰
با هوای -۱۰ ( ۱۰ درجه زیر ۰)
جاتون خالی‌ بود

روایتی از “مادران عزادار” از تهران تا جنوا

http://www.rahesabz.net/story/19983/

 

فرهمند علیپور

جرس: "مادران عزادار" از پارک لاله تهران آغاز شد، گروهی از مادران که فرزندانشان در روزهای اندوهبار پس از انتخابات و در میان بهت و حیرت افکار عمومی ایرانیان و جهانیان به شهادت رسیده بودند. مادران به سوگ نشسته اما تنها نبودند، به زودی دهها مادر دیگر که خواستار پایان کشتار فرزندان وطنشان بودند به آنها پیوستند تا جمع آنها بزرگتر شود و طنین فریاد و اندوه مادران عزادار را رساتر به گوش همه جهانیان برسانند و اینگونه شد که امروز "مادران عزادار" نامی آشنا نه تنها برای ایرانیان که فعالان حقوق بشری جهان است.

دو روز پیش شهردار جنوا، در اقدامی سمبلیک میدانی را به نام "زنان تهران" نام گذاری کرد، از تصویر ندا آقا سلطان، به عوان نماد مبارزه و مظلومیت زنان ایرانی پرده برداری کرد و دهها بادکنک سبز را به نشانه آزادی به آسمان فرستاد. شیرین عبادی نیز به عنوان تنها زن ایرانی و مسلمان که توانسته بود جایزه ارزشمند صلح نوبل را از آن خود کند سخنرانی کرد و از زنان ایرانی، شهامتشان، استقامتشان و مصائبشان برای برابری و دمکراسی گفت.

اما نکته قابل توجه این برنامه حضور دهها "مادر" بود. آنها مادران ایرانی هستند که سالهاست مقیم سرزمینی دیگر شده اند. سراسر اروپای غربی و شمالی و آمریکای شمالی. آنها مادرانی هستند که وقتی محنت مادران عزادار ایرانی را دیدند، وقتی تصاویر کشته شدن سهراب ها و نداها را دیدند، تاب نیاورند و فکر کردند که باید کاری کنند.

اینگونه بود که به سرعت در چندین شهر اروپایی و آمریکایی، گروههایی با عنوان "حامیان مادران عزادار " شکل گرفت. در این گزارش پای سخن سه تن از این مادران نشسته ایم. اولین "مادر عزادار" از تهران آمده است و برای ما روایتی از شکل گیری این جمع ارائه میدهد، البته با یک پیش شرط؛ بدون ذکر نام!

روایتی از یک آغاز

او می گوید: حرکت مادران عزادار پس از شهادت ندا آقا سلطان و جمعی از جوانان ایرانی در حوادث روز 25 خرداد (شنبه خونین) و روزهای پس از آن آغاز شد. روز چهارم تیرماه سال گذشته تعدادی از مادران ایرانی فراخوانی را منتشر و اعلام کردند که در پارک لاله جمع می شویم تا صدای اعتراض خود را به همه مردم ایران و دنیا برسانیم و از مسئولان بخواهیم که به کشتار مردم ایران پایان دهند اما علت اینکه عصر روز شنبه را انتخاب کردیم این بود که عصر روز شنبه در یکی از کوچه های امیرآباد ندا به شهادت رسید . پارک لاله را نیز از این جهت انتخاب کردیم که نزدیکترین پارک به محله امیر آباد تهران بود.

این مادر عزادار در ادامه می گوید: روز شنبه  ششم تیرماه و در پی فراخوانی که مادران ایرانی، به نام "مادران عزادار" صادر کرده بودند، و در اولین گردهم آیی 20 نفر از مادران بازداشت شدند که این افراد  بیش از یک هفته در اوین بازداشت  بودند. اما مراسم گردهم ایی های عصر شنبه ها برای هفته ها و به رغم فضای پلیسی و امنیتی برگزار شد.

وی همچنین در ادامه از اهداف و مطالبات مادران عزادار ایرانی می گوید: در ابتدا مادران عزادار دو خواسته مشخص داشتند اول؛ آزادی تمام زندانیان عقیدتی سیاسی و دوم محاکمه عامران و آملان جانباختگان سی ساله اخیر. اما پس از چندی و پس از اعدام چند تن از فرزندان ایران در زندان اوین، لغو قانون اعدام نیز  به خواسته ها و مطالبات مادران عزادار اضافه شد.

این مادر عزادار که نمی خواست نامش عنوان شود در ادامه می افزاید : خوشبختانه زنان سرشناسی چون خانم عبادی، خانم رخشان بنی اعتماد و تعدای دیگر از مادران ایرانی از زنان جهان خواستند تا از این حرکت خودجوش مادران عزادار اعلام حمایت کنند و جوایز بین المللی خود را به مادران عزادار اهدا کردند. پس از آن در بسیاری از شهرهای اروپا و آمریکا و کانادا "حامیان مادران عزادار" شکل گرفت.

او می گوید که  تاکنون 90 تن از اعضای مادران عزادار بازداشت و آزاد شده اند که اکنون یا در انتظار برگزاری دادگاهها و یا صدور رای خود هستند. اما این مادران از پا ننشستند و پیگیر و خواستار خواسته ها و مطالبات خود هستد.

جهان به تحسین شهامت زنان ایرانی نشسته است

جمیله از "اسلو" و از اعضای حامیان مادران عزادار نیز طی گفتگویی در خصوص علت حضور خود در مراسم جنوا می گوید :  من به نمایندگی از حامیان مادران عزادار اسلو برای نام گذاری میدانی به نام "میدان زنان تهران" به شهر جنوا آمدم.  البته تشکر میکنم از شهردار جنوا که به نوعی از مادران ایرانی و زنان تهرانی حمایت کرد.

خانم جمیله می گوید: اینکه شهردار جنوا نام یکی از میدان های این شهر مهم اروپایی را به نام "زنان تهران " گذاشته است نشان از آن دارد که صدای زنان و دختران  شجاع ایرانی به گوش جهانیان رسیده است و شهامت و ایستادگی و تلاش دختران و زنان ایران برای تحقق دمکراسی و برابری، در طول همه سالهای گذشته و به ویژه در پی حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری، مورد تحسین جهانیان قرار گرفته است.

وی می افزاید: حامیان مادران عزادار اسلو نیز همگام با مادران عزادار تهران و حامیان آن در اروپا و آمریکا ، شکل گرفت البته مجموعه ای که امروز حامیان مادران عزادار در اسلو شناخته می شود پیش این فعالیت های دیگر حقوق بشری داشته ،  اما پس از حوادث انتخابات و در حمایت مادران عزادار بود که این تشکل "جامیان مادران عزادار" در این قالب حامیان شکل گرفت.

جمیله در پایان خاطر نشان کرد: در روز  22 خرداد و سالگرد انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته برنامه مشترکی از سوی حامیان مادران عزادار اسلو و سازمان "امنیستی" (عفو بین الملل)در شهر اسلو برگزار شد که مورد توجه رسانه های نروژ قرار گرفت و ما توانسیتم صدای زنان و همه فعالین حقوق بشر و دمکراسی خواه ایرانی را به گوش افکار عمومی نروژ برسانیم.

برای زنده ماندن صدا

سوفیا صدیق پور از حامیان مادران عزادار ساکن "لس آنجلس" است که برای حضور در مراسم نام گذاری میدان " زنان تهران " شهر جنوا به ایتالیا آمده است. او  در این گفتگو در خصوص فعالیت های حامیان مادران عزادار در لس آنجلس گفت: یک ماه پس از آغاز فعایت های مادران عزادار در تهران ، جمعی از حامیان مادران عزادار در  شهر  لس آنجلس شکل گرفت و از آن پس سعی کردیم طی گردهم آیی های هفتگی ، خواسته های مادران عزادار تهران را به میان ایرانیان و غیر ایرانیان ببریم . در طی یکسال گذشته برنامه حامیان مادران عزادار در لس آنجلس به صورت مستمر و لاینقطع برگزار کردیم و تلاش های متمرکزی را نیز صورت دادیم از جمله شرکت در راهپیمایی جهانی صلح در لس آنجلس.

 خانم صدیق پور در ادامه می گوید: آنچه که بیش از همه وظیفه خود میدانستیم انعکاس صدای مادران عزادار ایران در سطح جهانی و مجامع بین المللی و حقوق بشری است و بر همین اساس "پتیشنی " که مادران عزادار دارند سعی می کنم در سطح وسیعی منتشر کنیم تا هم وسیله ارتباطی با افرادی باشد که به صورت رهگذر و دفعه ای با ما ارتباط برقرار می کنند و هم اینکه نامه هایی که از سوی مادران عزادار منتشر می شود را به سرعت به گوش مجامع حقوق بشری برسانیم.

سوفیا صدیق پور در ادامه می افزاید : این سمبلی که امروز در جنوا افتتاح شد و تجمع حامیان مادران عزادار از شهرهای مختلف برای برگزاری چنین برنامه ای  باعث افتخار برای زنان و مادران ایران است که حرکات و مبارزاتشان توانسته است نگاه جهانیان را به سوی خود جلب کند. و البته نه تنها سپاسگذاریم از شهردار جنوا برای چنین فرصتی بلکه از همدردی مادران سیاه پوش  و مادران "پلازا دمایو" کمال تشکر را داریم که در طول یکسال گذشته همبستگی خود را با مادران عزاداار ایرانی نشان دادند.

او در پایان تاکید می کند که من تنها یک مادرم نه یک فعال سیاسی ، برای همین با مادران ایرانی احساس همبستگی می کنم  و  این وظیفه را بر عهده داریم که نگذاریم این شهدا فراموش شوند و من در مقابل خانم فهیمی( مادر سهراب)  که گفت نگذاریم این صداها خاموش شود، احساس وظیفه میکنم و تلاش میکنم تا این صدا زنده بماند.