صفحات

دیباچه

مادران پارک لاله/اسلو(حامیان مادران عزادار ایران/اسلو)در تاریخ سوم بهمن 1388 در اسلو برای حمایت و همراهی با مادران ایرانی شکل گرفت و تا امروز با همه ی فراز و فرودهای خود و تا روز تحقق خواست مادران پارک لاله در ایران ادامه خواهد یافت

گزارش گردهمایی حامیان مادران پارک لاله اسلو شنبه ۲۶ فو ریه ۲۰۱۱








این گردهمائی با شرکت تعدادی از عزیزان در هوایی برفی و سرد برگزار گردید
حامیان عزیز خواستار شکستن حصر خانگی آقایان موسوی و کروبی شدند و همدل با مردم عزیز مان در روز ۱۰ اسفند صدای آزادی و رهایی را تنین انداز میکنند.
و جنبش ازدی خواهی ملت عزیز مان را حمایت میکنیم.

حامیان مادران پارک لاله اسلو

گزارش زنان ایرانی شرکت کننده در نشست سی اس دبلیو

سومین روز از اجلاس پنجاه و پنجم کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد است، نمایندگان دولت ها و گروه های دولتی حاضر شده اند تا به شرح اقدامات خود در ارتباط با آموزش، تکنولوژی و اشتغال بپردازند. هر نماینده تنها 10 دقیقه فرصت دارد تا بیانیه خود را قرائت کند. سازمان های غیردولتی یا همراهان هیئت های دولتی کنار سالن در پشت صندلی دولت ها نشسته اند. جمعیت زیادی نیز در حال رفت و آمدند. روی میزی که در ابتدای درب ورودی قرار دارد، مملو از نسخه گزارش ها و متن سخنرانی هاست.
لیست سخنرانان بر روی دیوار در همان ابتدای ورود به سالن زده شده است. نام ایران هم در میان قرائت کنندگان بیانیه قرار دارد. فاطمه آجرلو ، نماینده مجلس شورای اسلامی به نمایندگی از ایران سخنرانی می کند. گزارش دولت ایران را پیدا نکردم اما منتظر شدم تا نماینده ایران سخنرانی کند.
استرالیا، ایسلند، سوئد، کانادا، ایتالیا، مالزی و زیمباوه بیانیه های خود را قرائت می کنند که به بخش های مهمی از بیانیه برخی از آنها اشاره می کنمhttp://iranianwomencsw.blogspot.com/

کنفرانس مطبوعاتی مادران پارک لاله در رم

مادران سیاهپوش و خانه زنان ایتالیا در اقدامی جهت پشتیبانی مادران پارک لاله ایران (مادران عزادار)اقدام به برگزاری یک کنفرانس مطبوعاتی خواهند کرد.این کنفرانس که به منظور گسترش صدای دادخواهی مادران پارک لاله  و در اعترا ض به نقض فاحش حقوق بشر در ایران و در همبستگی جمعیت های زنان مدافع صلح و آزادی در جهان با این مادران خواهد بود، روز جمعه 25 فوریه در شهر رم برگزار خواهد شد.

کنفرانس مطبوعاتی فوق با حضور خبرنگاران رسانه های محلی و بین المللی و هم چنین با شرکت :
خانم لوییزا مورگانتینی معاون سابق پارلمان اروپا، از بنیان گذاران گروه زنان سیاه پوش ایتالیاوکاندیدای جایزه صلح نوبل ۲۰۰۵
خانم شیرین عبادی برنده جایزه صلح نوبل ۲۰۰۳( از طریق ویدیو کنفرانس )
صبری نجفی، نماینده حامیان مادران پارک لاله - ایتالیا
و هم چنین با شرکت تلفنی مادران پارک لاله از ایران
و حضور جمعی از حامیان مادران پارک لاله در اروپا همراه خواهد بود.

همچنین بعد از اتمام کنفرانس مطبوعاتی، حامیان مادران پارک لاله، اکسیون اعترا ضی هفتگی خود را در یکی از میدان های بزرگ شهر رم از ساعت ۱۶ تا ۱۸ برگزار خواهند کرد.

0

Nobel Laureate Shirin Ebadi and Rights Groups Demand Moratorium on Executions

Print


(Paris, 14 February 2011) – Other nations and the UN should speak out against a wave of executions in Iran, the Nobel Peace Laureate Shirin Ebadi and six human rights organizations said today. Shirin Ebadi and the human rights groups called on the Iranian Judiciary and Parliament to institute an immediate moratorium on all executions.
At least 86 people have been executed since the start of 2011, according to information received by the six organizations. The groups are Amnesty International, Human Rights Watch, Reporters without Borders, the International Campaign for Human Rights in Iran, the International Federation for Human Rights, and its affiliate, the Iranian League for the Defence of Human Rights. At least eight of those executed in January were political prisoners, convicted of “enmity against God” (moharebeh) for participating in demonstrations, or for their alleged links to opposition groups.
“The Iranian authorities have shown that they are no longer content to repress those contesting the re-election of Mahmoud Ahmadinejad by arresting and convicting them – they have shown they will now resort to execution,” Shirin Ebadi said.
“They are using the familiar tactic of carrying out political executions at the same time as mass executions of prisoners convicted of criminal offences. These executions may increase if the world is silent,” she added.
The increase in executions follows the entry into force in late December 2010 of an amended anti-narcotics law, drafted by the Expediency Council and approved by Supreme Leader Ayatollah Ali Khamenei. Officials have also vowed to step up enforcement measures against drug trafficking. Sixty-seven of those executed in January had been convicted of drug trafficking.  The true number of executions may be even higher, the groups said, as there are credible reports that some executions that are not officially announced are taking place in prisons.
Another prisoner executed in January was Zahra Bahrami, who had dual Dutch-Iranian nationality. The prosecutor’s office charged her with drug possession and trafficking after she had been arrested for participating in a post-election demonstration. Zahra Bahrami had no right to an appeal, as her death sentence was confirmed by the Prosecutor General’s office.  Despite the intervention of the Dutch authorities and calls by the European Union not to execute her, authorities executed her without warning. They did not allow her to meet with her lawyer or provide the legally required 48 hour notice prior to her execution.
“The authorities have for years arrested and tried their opponents on politically motivated criminal charges such as possession of alcohol or drugs and illegal possession of arms,” Shirin Ebadi said. “They have imprisoned lawyers and journalists, some of them my colleagues, on such trumped-up charges. Given the sharp rise in executions, the lack of transparency in the Iranian judicial system and recent changes in the narcotics law, there is a great danger that authorities will use ordinary criminal charges to sentence opponents to death.”
The recent executions also raise fears for the lives of two men, Saeed Malekpour and Vahid Asghari, believed to have been sentenced to death by Revolutionary Courts following separate unfair trials in which they were accused of “spreading corruption on earth.”
On January 30, the Tehran Prosecutor, Abbas Ja’fari Dowlatabadi, announced that the death sentences of two unnamed “administrators of obscene websites” had been sent to the Supreme Court for review. Human rights activists in Iran believe that he was referring to Saeed Malekpour and Vahid Asghari.
Saeed Malekpour, a 35-year-old web designer and permanent resident of Canada, was sentenced to death at the end of November 2010 for creating “pornographic” internet sites and “insulting the sanctity of Islam”. Prior to his arrest during a family visit to Iran in 2008, he had created a programme enabling the user to upload photos.  That programme had then been used to post pornographic images, which he said had happened without his knowledge. He is alleged to have been tortured while being held for more than a year in solitary confinement in Evin Prison.
Vahid Asghari, a 24-year-old information technology student enrolled at a university in India, has also been detained since 2008 and reportedly tortured.  He is believed to have been tried in late 2010, but the verdict has never been officially announced.
There is also concern surrounding the case of Yousef Nadarkhani. Authorities arrested Yousef Nadarkhani, a pastor in a 400-member church in northern Iran, in October 2009. He was sentenced to death in September 2010 for “apostasy from Islam”, despite the fact that no such crime currently exists under Iran’s penal code. His sentence is currently under appeal before the Supreme Court.
On January 26 authorities announced that Sayed Ali Gharabat had been executed for “spreading corruption” and “apostasy” in Karoun Prison, Ahvaz, after he, according to authorities, falsely claimed to have communicated with the Twelfth Imam. Twelver Shi’a Muslims believe that the Twelfth Imam is currently in hiding and will return to earth to bring about justice.
Freedom of religion and belief is guaranteed by the International Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR), of which Iran is a state party. The covenant includes the right to change one’s religion.
Iran executes more people than any country other than China. The hundreds, if not thousands, of prisoners currently on death row may include more than 140 who were under the age of 18 at the time they allegedly committed their offence. International law prohibits the execution of persons for offences that they committed while under 18.
To put an end to this killing spree, other nations  should demand that  Iran immediately end these executions and respect its obligations under international law, Shirin Ebadi and the six human rights organizations said.
Iran has made consistent efforts to obstruct scrutiny of the situation in the country by international human rights mechanisms over the past five years. In light of that record, Shirin Ebadi and the organizations called on other nations to take advantage of the forthcoming session of the Human Rights Council to appoint a special envoy of the UN Secretary-General with a mandate to investigate and report on human rights conditions in Iran.
Background
Since 1979, Iran has executed thousands of men, women and even children for a variety of alleged offences.
Article 6 (2) of the ICCPR states: “In countries which have not abolished the death penalty, sentence of death may be imposed only for the most serious crimes in accordance with the law in force at the time of the commission of the crime and not contrary to the provisions of the present Covenant and to the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide. This penalty can only be carried out pursuant to a final judgement rendered by a competent court.”
Iran has never signed the Second Optional Protocol to the ICCPR, aiming at the abolition of the death penalty, and has voted against successive resolutions by the UN General Assembly calling for a moratorium on the use of the death penalty, most recently in December.
Human rights organizations, including the six who have joined this statement, have documented numerous human rights abuses during detention and trials. These violations include psychological and physical pressure, amounting to torture, to force prisoners to “confess” to alleged crimes, the use of extended solitary confinement, and lack of access to lawyers.
In addition, the Revolutionary Courts hold most of their trials behind closed doors, despite a requirement under Article 168 of the Iranian Constitution that trials for “political” and “press” offences should be open.
In many cases, such as Zahra Bahrami’s, lawyers of those sentenced to death are informed of their clients’ executions only after they have taken place, despite the legal requirement for 48 hours’ notice.
  • 

گزارش گردهمایی حامیان مادران پارک لاله اسلو شنبه ۱۹-۰۲-۲۰۱۱





این گردهمایی در اعتراض با کشته شدن محمد مختاری و صانع ژاله و دستگیری و مجروح شدن تعدادی از هموطنان عزیز مان در ۲۵ بهمن برگزار شد


حامیان مادران پارک لاله اسلو

صدای اعتراض مردم ، 25 بهمن

امروز مردم حال و هوایی دیگر داشتند، زیرا علیرغم سرکوب های بسیار جنبش اخیر مردم در سال 88 و تهدیدهای همه روزه نیروهای نظامی و قضایی و امنیتی، مردم از یک طرف به واسطه تمامی جنایت ها و تبعیض ها و بی عدالتی ها و محدودیت های جمهوری اسلامی و از طرف دیگر به واسطه اوج گیری مبارزات مردم دیگر کشورها و پیروزی تونس و مصر، جانی تازه در دل شان زنده شده بود و آرزوهایشان را دست یافتنی تر می دیدند.
امروز در خیابان آزادی نیروهای امنیتی فراوانی را به چشم می دیدی، البته مانند سال قبل با لباس های متفاوت نبودند و فقط لباس های سبزتیره با کلاه خود و باتوم و تفنگ هایی که رنگ می پاشیدند و گاز اشک آور بودند. لباس شخصی هم بسیار زیاد بود. به نظر می رسید که خیلی در میان مردم نبودند و پشت نیروهای امنیتی گارد گرفته و می دویدند و به مردم حمله می کردند. گاز اشک آور زیادی زدند و با اسحله های رنگ پاش نیز به مردم حمله کردند تا بتوانند آنها را شناسایی کنند. با باتوم و سنگ به مردم حمله می کردند و مردم هم به آنها حمله می کردند. من اسلحه ای دست نیروهای امنیتی ندیدم و احتمالا برخی از آنها و یا لباس شخصی ها اسلحه کمری داشتند. روحیه نیروهای امنیتی اصلا خوب نبود و بسیار هراسان به نظر می رسیدند. این یورش ها و مقاومت مردم، آنها را کلافه کرده بود و نمی دانستند چه کنند، یکی از آنها به دیگران گفت: بایستی روحیه خودمان را حفظ کنیم و شروع به شعار دادن کردند " روحیه عالیه" در حالیکه معلوم بود که از روحیه خوبی برخوردار نیستند. در مقابل مردم خیلی شجاعانه در مقابل نیروهای امنیتی می ایستادند. مردم پس از یورش فرار می کردند و دوباره جمع می شدند و شعار می دادند. شعارها عمدتاً موارد زیر بود:
مرگ بر دیکتاتور؛ نترسیم، نترسیم، ما همه با هم هستیم؛
فقط چند بار "الله اکبر" و "یاحسین میرحسین"؛
مصری، تونسی، ایرانی - اتحاد، مبارزه، پیروزی؛
دیکتاتوری نابود است ،آزادی در راه است؛
و از همه بیشتر با صدای بلند، دست ها را بلند می کردند و کف می زدند: مبارک، بن علی، نوبت سیدعلی.

گزارش گردهمایی حامیان مادران پارک لاله -اسلو شنبه ۱۲ فوریه ۲۰۱۱








مادران پارك لاله، مادران جانباختگان سي و يك سال گذشته هستند كه هرگز از خون فرزندانشان نخواهند گذشت و
خواهان محاكمه آمران و عاملان اعدام هاي فردي و دسته جمعي، كشتارهاي قومي و ديني، زندان، شكنجه، تجاوز،
ترور، شبيخون به منازل، به خاك و خون كشيدن خوابگاه ها و ... از دهه شصت تا كنون هستند.
مادران پارک لاله، خواهان آزادی بی قید و شرط همه زندانیان سیاسی و عقیدتی می باشند.
مادران پارك لاله، اعدام را يك قتل سازمان يافته مي دانند و مخالف هرگونه قتلي با هر شكل و هر نامي از جمله
سنگسار و قصاص مي باشند و خواهان لغو قانون مجازات اعدام هستند.
مادران پارك لاله، كه خود قرباني خشونت و تبعيض عليه زنان بوده و هستند از تمامي فعاليت هاي مخالف خشونت
و برابري خواهانه حمايت مي كنند و بر همه زنان و مردان آزاده درود مي فرستند."



 حامیان مادران پارک لاله -اسلو

احضار تلفنی بیش از 15 تن از مادران پارک لاله

نا به اخبار رسیده به وب سایت مادران پارک لاله ایران و اذعان منابع موثق، وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی از صبح ديروز دوشنبه ١٨ بهمن، بیش از 15 نفر از مادران پارک لاله ایران را برای ادای پاره ای توضیحات به دفتر پیگیری این وزارت احضار کرد. براي احضار شدگان قرارهايي در ساعت هاي متفاوت در نظر گرفته شده است. اين منبع خبری همچنين از احضارشدگان نامی نبرده است .مادران پارک لاله ایران با توجه به سابقه احضارهای تلفنی و بازداشت های غیرقانونی پس از آن در روندهای غیرعادلانه، برخوردهای گسترده این چنینی را مصداق ایجاد و رعب و وحشت دانسته و نگرانی خود را از این موضوع اعلام می دارند .

لازم به ذکر است تا کنون بیش از 100 نفر از مادران پارک لاله و حامیان آن ها در ايران توسط نهادهای متفاوت امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی دستگیرشده و اكنون با قید وثیقه آزادند و پرونده های باز دارند. حکیمه شکری از حامیان مادران پارک لاله ایران هم اکنون در زندان اوین و در شرایط نا مناسب و ممنوع الملاقات می باشد. مادران پارک لاله ایران قبلا نگرانی خود را از این موضوع اعلام کرده اند.

حکیمه شکری روز 14 آذرماه به همراه چند تن دیگر از مادران پارک لاله برای بزرگداشت سالروز تولد امیرارشد تاجمیر، یکی از شهدای عاشورای 88، به بهشت زهرا رفته و پس از پایان مراسم درحالی که قصد ترک کردن بهشت زهرا را داشتند دستگیر می شوند. بقیه مادران همان شب آزاد شده ولی ندا مستقیمی و حکیمه شکری به اوین منتقل می شوند. اتهام آنها جاسوسی و اقدام علیه امنیت نظام بوده است! در صورتی که تنها کاری که می کردند دلجویی از مادرانی بوده که فرزندانشان را از دست داده بودند. ندا مستقیمی چندی قبل به قید وثیقه آزاد شده است.

احضار گسترده مادران پارک لاله و حامیان را مصداق خشونت و ایجاد رعب و وحشت دانسته و محکوم می کنیم.

گزارش گردهمایی حامیان مادران پارک لاله اسلو شنبه ۵ فوریه ۲۰۱۱

گزارش گردهمایی حامیان مادران پارک لاله اسلو  : شنبه ۵ فوریه۱۱ ۲۰ -در اعتراض به قتل های روزانه در ایران

 گردهمایی هفتگی حامیان مادران پارک اسلو در اعتراض به قتل های روزانه در ایران و برای آزادی همه زندانیان سیاسی - عقیدتی و برای رسیدگی به داد خواهی مادران عزادار پارک لاله برای محاکمه همه آمران و عاملان جنایات ۳۲ سال گذشته ، دست در دست یکدیگر به خیابان آمدیم و برای اعلام همبستگی خود با مادران تونسی و مصری، نامه مادران پارک لاله و حامیان آنان را در سراسر دنیا به مادران تونسی
و مصری، به گوش همه انسان های آزادیخواه رساندیم :








 حامیان مادران پارک لاله اسلو

نامه مادران پارک لاله به مادران تونس و مصر

بیایید در کنار فرزندان مان بایستیم که پیروزی از آن ماست!

این روزها به هرکجا می نگری، خوشه خشمی را می بینی که شعله ور شده است و می رود که تخت و سیطره اربابان و صاحبان قدرت و چپاولگران را به کام خود بکشد، این روزها چشم های نگران مادری راه خانه را می پاید، یا هراسان و سرگردان خیابان های قیام را می کاود تا فرزند خویش را در آغوش گرفته و چه نیکوست شادمانی پیروزی ، وقتی پابه پای فرزندش بر سنگفرش کوچه و خیابان پایکوبی کند. ولی سخت دردناک است اگر چنین نباشد و آن چشم های سرگردان، چون ما "مادران عزادار ایران" در جست و جویی بی پایان ،سو از دست داده باشد، یا جنازه فرزندی دیده باشد و یا گریان و مبهوت، با بغضی که راه گلو را تا انتهای جهان خواهد بست، بر راه مانده باشد.

ماداران گرامی تونس!
مراتب همدردی و اندوه عمیق و عشق بی پایان ما را پذیرا باشید و بدانید وقتی "محمد بوعزیزی" از رنج جهان خود را به کام آتش کشید، درد و اندوه تمامی جهانیان بر ما گسیل شد، زیرا می دانستیم شعله های سوزنده وی نه شعله های روشن شده با دست خویش، بل شعله هایی بود که از بیست و چند سال پیش به دنبال پیروی از سیاست های جهانی" خود ارباب خواندگان" افروخته شده بود و محمد با به آتش کشیدن خودش، دنیایی را روشن کرد.

محمد به دنبال کار و نان بود و تنها نان آور خانه، همچنان که در ایران نیز، نان آوران خانه هر روز به آتش ظلم وجور کشیده و کشته می شوند و چشم های مادران و کودکان به ره خیره می ماند. اکنون شادکامی پیروزی، اگرچه کام‌تان را شیرین کرد، اما نیک می دانیم که تلخی از دست دادن فرزند، چه سخت و توان فرساست. محمد و دیگر عزیزان از دست رفته بازگشتی ندارند، ولی چه زیبا رفتنی ست وقتی که رهایی دیگران را
چون مژده ای شیرین با خود همراه دارد. مژده شیرینی که نباید به تجربه تلخ کامی دیگری انجامد.

مادران گرامی در مصر و تونس!
فرایتان می خوانیم تا در یک همبستگی مادرانه عمیق و جهانی، دردهای مشترک را فریاد زده و دامان مهرمادری را برای ساختن جهانی دیگرگون بگسترانیم که تنها مادری و مهر اوست که می تواند نگهبان دوستی و مهر در جهان باشد. بیایید مادران تمام فرزندان جهان باشیم و صلح و آرامش و آزادی را نوید دهیم.

ما مادران عزادار ایران (مادران پارک لاله) امید داریم، روزی فرا رسد که در کشور ما نیز شادکامی پیروزی، درد جانکاه از دست دادن فرزند را دمی فرو کاهد و فضایی فراهم گردد تا با آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی و لغو شکنجه و اعدام و سنگسار و محاکمه کلیه آمران و عاملان جنایت های سی و دو سال گذشته در دادگاه های مردمی، اسرار مگو از رمزخانه های پنهان، به در آید تا ما نیز بتوانیم به آسودگی در کنار دیگر فرزندانمان، پاک و سالم وبی خطر، آزادانه زندگی کنیم
به امید آزادی و عدالت برای تمامی ستمدیدگان جهان
دهم بهمن 1389
 مادران عزادار ايران(مادران پارک لاله)
حامیان مادران پارک لاله ایران-اسلو
حامیان مادران پارک لاله ایران -ایتالیا
حامیان مادران پارک لاله ایران-دورتموند
حامیان مادران پارک لاله ایران-فرانکفورت
حامیان مادران پارک لاله ایران-کلن
حامیان مادران پارک لاله ایران-لندن
حامیان مادران پارک لاله-لوس آنجلس - ولی
حامیان مادران پارک لاله-وین
حامیان مادران پارک لاله ایران-هامبورگ

------------------------------

إلى أمهات مصر الحزينات:

      دعونا نقف مع أولادنا، فالنصر لنا!
في هذه الأيام، نحن نتابع بفارغ الصبر أخبار إنتفاضة أمّتنا في وجه الدكتاتورية، وندرك أن أمهات مصر قلقة على أبنائها، الذين يطالبون بحريتهم في شوارع البلاد. كم جليلة هي فرحة الأم عندما ترى من تحب على قيد الحياة ويحتفل بالنصر العظيم! ومع ذلك، نحن نتفهم الألام الكبيرة ومعاناة هؤلاء الأمهات، الذين كأمهات بلدنا إيران الحزينات، وبعد البحث المرير، يرون أحبائهم قتلوا وقضوا.

أمهات مصر العزيزات :
 تفضلوا بقبول خالص تعازينا. نحن نتفهم ونشعر بحزنكم الكبير على أحبائكم، وندعو إلى التضامن المتبادل بين أمهات إيران ومصر الحزينات، على أمل أن يوما ما، جميع دول العالم وشبابها يحتضنون السلام والحرية واللإزدهار.
 
نحن، أمهات إيران الحزينات، نأمل أن يتبنّى بلدنا نصر حركة حقوقه المدنية عن طريق الإفراج عن جميع السجناء السياسيين، وإلغاء التعذيب والإعدام والرجم، وكذلك عن طريق تشكيل المحاكم الوطنية للمسؤولين عن القتل الجماعي وقمع حقوق الشعب اللإيراني.
 
نتمنى الديمقراطية والسلام لجميع دول العالم،
أمهات إيران الحزينات (أمهات بارك لاله)

31يناير 2011

-------------------------
 
Message Of Solidarity From Iran’s Mourning Mothers To The Tunisian And Egyptian Mothers Who Lost Children During The Recent Popular Uprising.

Please accept our sympathy and deep condolences for the loss of your loved ones.

We felt immense grief upon hearing the news of the loss of life such as that of Mohammad Buazizi, who demanded nothing more than freedom and a better standard of living, just like our young people did in Iran.

Although your voices have been heard and your nations are feeling victorious, we know you are grieving the the loss of your children.  Children, who have gone to never return. Yet, their departure brings the sweet aroma of freedom for others.

 We call upon you to join our solidarity movement, thus shouting out our pain and grief in a louder voice together and spread our motherly love for a better world. This motherly love is the only love that can be the guardian of friendship and peace in the world. Let us all be the mothers of every child in this world and insist on peace and freedom.

We, the Mourning Mothers of Iran (Mothers of Laleh Park) wish for the day that freedom will lessen our grief for the loss of our children. We hope that one day all political and conscience prisoners will be freed, torture and capital punishment will be abolished, and those responsible for carrying out these atrocities in all our countries be brought to justice. This way, the secrets of human abuse will come out and then we can concentrate, without any fear, on building the future of our remaining children.


1 February 2011 
Mourning Mothers of Iran (Mothers of Laleh Park)
Supporters of Mourning Mothers or Iran - Dortmund, Frankfurt, Hamburg, Italy, Koln, LA-Valley, London, Oslo,  Vienna. 

 

--------------------------------
 

وثیقه 600 میلیونی برای حکیمه شکری

براساس اظهارات خانواده، بنا به دعوت قاضي محترم شعبه 2 دادستاني شهر ري جهت پيگيري كار حكيمه، خانواده به دادستاني مراجعه كردند. متاسفانه قاضي محترم وثيقه 100 ميليون توماني خانم شكري جهت آزادي ايشان را نپذيرفتند و عليرغم اعلام قبلي كه گفته بودند مبلغ وثيقه 400 ميليون تومان است و اين اميد را هم به خانواده دادند كه بگذاريد دوماه بگذرد شايد يك كاري برايتان كرديم، گفتند بايد 600 ميليون تومان وثيقه بگذاريد! و در جواب خانواده كه گفته بودند ما همه ي وثيقه اي كه مي توانيم بگذاريم همين 100 ميليون تومان است گفتند اين مشكل شماست و حل كردن آن به ما مربوط نيست.
به راستي هم به آنها مربوط نيست و گويا روی سردر آنجا به اشتباه نوشته شده است دادستاني و ایشان دادستان مردم ايران نيستند، ایشان فقط دادستان حكومتند و وظيفه شان در آوردن داد مردم است.
حكيمه 14 آذرماه به شكلي رذيلانه دستگير شد، زيرا با وجود دوندگي هاي خانواده مسئولين پاسخ درستي نمي دادند و خانواده حكيمه در بي خبري مطلق از وضعيت سلامت و مكان نگهداري او بسر مي بردند و تازه پس از 15 روز مشخص شد كه او در بند 209 اوين و در انفرادي زير شديدترين فشارها براي اعتراف عليه خود و جمع مادران پارك لاله است.
حكيمه نيز همچون ديگر زندانيان سياسي به ناحق اينگونه گرفتار شده است. خوب است بدانيم كه زندانيان به ناحق گرفتار شده از گروه خبرنگار، وكيل، دانشجو، مبلغين مذهبي و ... كه ما اخبارشان را در خبرهاي روزانه مان داريم تنها 2% از زندانيان بي گناه اين مملكت را تشكيل مي دهند. اگر سري به زندانها بزنيم به روشني مشخص مي شود كه زندانيان گمنامي كه كسي نيست از آنها دفاع كند بسيار زياد است چرا كه آنهايي كه بايد از اين زندانيان سخن بگويند و يا دفاع كنند خود در زندان گرفتارند. حكيمه شكري هم يكي از زندانيان به نسبت گمنام است كه دلسوز و مدافع مردم اين مرز و بوم است.
حكيمه طبع آگاهگرانه دارد و همه حال حتي در سكوت و يا اسارت آن نقش را اجرا مي كند. او كسي بود كه در جمع خانواده و دوستان هميشه وظيفه آگاه سازي اطرافيان را ادا مي كرد. حال كه اينگونه به ناحق گرفتارش كردند بيگناهي او همه ي اقوام و آشنايان را از دروغ گويي بزرگ آقايان مطلع ساخته كه در سازمان ملل طرح مي كردند كه ما در ايران زنداني سياسي نداريم.
در صحبتي كه با بستگان حكيمه بعمل آمده حكيمه در ذهن آنها يك مدافع ساده و بي پيلايش انسانها و خصوصا زنان بوده ولي اكنون به يك قهرمان تبديل شده است.
 
نزديك به دوماه از بازداشت حكيمه شكري يكي از مادران پارك لاله مي گذرد و هنوز پاسخ درستي به خانواده او در مورد اتهامات وارده و مبلغ وثيقه مورد نظر داده نشده است.