ملاقات حامیان مادران پارک لاله/فرانکفورت با آقای "تام کونیگ
Tom Koenigs" رئیس کمیسیون حقوق بشر و کمک های بشر دوستانه پارلمان آلمان
در روز 18 جولای 2012 آقای تام کونیگ برای کتابخوانی و سخنرانی در مورد افغانستان به فرانکفورت دعوت شده بودند. حامیان مادران پارک لاله/فرانکفورت موقعیت را غنیمت دانسته و با تهیه مدارک و گزارش کتبی در مورد مادران پارک لاله ، دستگیری و اذیت و آزار خانواده ها و همچنین در مورد وضع نگران کننده زندانیان بیمار به خصوص در مورد محمد صدیق کبودوند، نرگس محمدی و حسین رونقی ملکی با ایشان صحبت کردیم و گزارشات کتبی را به ایشان تحویل داده شد
ایشان با شنیدن گزارشات حامیان مادران با روی گشاده به آنها وقت دادند و بیش از یک ساعت از نگرانی هادر مورد اعدامها، شکنجه ها، اعتصاب غذاها وعدم رسیدگی پزشکی در مورد زندانیان سیاسی/عقیدتی و همچنین در مورد وضعیت نگران کننده و بلاتکلیف پناهجویان ایرانی در کشورهای همسایه ایران و همینطور در آلمان بخصوص در ایالت بایرن به ایشان گزارش داده و تقاضای کمک کرده شد.
در تاریخ 19 اکتبر 2011 کمسیون حقوق بشر پارلمان آلمان با صدور اطلاعیه ای خواهان آزادی آقای عبدالفتاح سلطانی و کشیش یوسف ندرخانی شده بود و به دلیل افزایش نگرانی ها نسبت به این دو فرد، تام کونیگز از سوم تاه هفتم ژانویه 2012 به ایران سفر کرد و امیدوار بود برای ملاقات با این دو زندانی موافقت رژیم ایران را کسب کند ولی موفق نشد. با اینحال حامیان مادران از ایشان تقاضا ی تلاش دوباره برای نجات جان دیگر زندانیان را کردند.
محمد صدیق کبودوند: فعال کرد و دبیر کل سازمان حقوق بشر کردستان از سال 2007 به خاطر تهیه گزارش از شکنجه در زندان های ایران و نقض حقوق بشر در کردستان در زندان اوین به سر می برد و در سال 2008 به اتهام واهی اقدام علیه امنیت ملی به 11 سال زندان محکوم شد. ایشان بیش از 5 سال بدون مرخصی در بازداشت بوده است و به گفته همسرش فقط در چند نوبت توانسته است ملاقات‌هایی چندساعته با فرزند بیمارش داشته باشد.
آقای کبودوند بیمار است و به مراقبتهای پزشکی نیاز مبرم دارد اما وزارت اطلاعات بارها با درخواست پزشکان جهت مداوای وی در خارج از زندان مخالفت کرده و اخیرا نیز با درخواست وی جهت مرخصی برای پیگیری درمان پسرش مخالفت کرده است. آقای کبودوند در اعتراض به نادیده گرفتن حقوق انسانی اش امروز 20 جولای 2012 در بیست و ششمین روز اعتصاب غذای خود به سر می برد و در نامه‌ای اعلام کرده است که تا وقتی برای ملاقات با فرزند بیمارش به او مرخصی داده نشود، به اعتصاب غذا ادامه خواهد داد.
نرگس محمدی:
فعال حقوق بشر و نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر، بیش از دو ماه است که به دست نیروهای امنیتی بازداشت شده و طبق اظهارات مسئولان امنیتی برای گذراندن ۶ سال حبس روانه زندان شده است. خانم نرگس محمدی در سال 2010 در زندان به بیماری عصبی فلج عضلانی مبتلا شده و نیازمند رسیدگی ویژه پزشکی است. خانواده ایشان در ملاقات اخیری که روز 25 ماه می2012 با وی داشته‌اند، وضعیت جسمی این فعال حقوق بشر را بسیار نگران کننده گزارش کرده‌اند. در آن ملاقات خانم نرگس محمدی، قادر به راه رفتن نبوده است
خانم نرگس محمدی بر خلاف قوانین ایران بعد از چند روز که در زندان تهران بودند به زندان زنجان تبعید شد تا بقیه دوران محکومیت خود را درزندان این شهرستان که شرایط و امکانات مناسبی ندارد سپری کند. در زندان زنجان ایشان در بند زندانیان عادی نگهداری می‌شود. مجموعه این موارد سبب فشار مضاعف و بد‌تر شدن وضعیت جسمی وی شده است.
حسین رونقی ملکی: در تاریخ 22 آذر ماه سال 1388 در منزل پدری‌اش در شهر ملکان تبریز همراه برادرش بازداشت و یک روز بعد از آن به بند 2 الف سپاه در زندان اوین منتقل شد. رونقی مانند بسیاری از دیگر زندانیان سیاسی در ایران از حقوق ابتدایی خویش حتا برای رسیدگی پزشکی محروم بوده است.
خانواده آقای رونقی می گویند که او هم‌اکنون دچار نارسایی حاد کلیه است حسین رونقی ملکی، جوانی بیست و شش ساله است که جزو اولین و جوانترین وبلاگ‌نویس‌هایی بود که سانسور اینترنتی حاکمیت را به چالش کشید. امروز او در زندان مخوف اوین، حبسی ۱۵ساله را می‌گذراند. سلامت او نیز به دلیل داشتن عفونت کلیوی به خطر افتاده است و از حدود دوسال و نیم پیش بدون مرخصی در زندان به سر می برد. در پی وخامت حالش در بیمارستان تحت عمل جراحی قرار گرفت و پس از گذشت یک هفته و با وجود هشدار صریح پزشکان مبنی بر نیاز وی به مراقبت های ویژه در بیمارستان، این وبلاگ نویس زندانی به بند ۳۵۰ زندان اوین بازگردانده شد.
به گزارش کلمه، پزشکان تاکید کرده بودند که این عمل جراحی، سنگین و حساس بوده و برای جلوگیری از عفونت، به مراقبت های ویژه نیاز دارد و بر این اساس، ادامه درمان در خارج از زندان را به دلیل امکان عفونت و خون ریزی در زندان توصیه کرده بودند.
آقای تام کونیگ از وجود گروههای حامیان مادران در شهرهای مختلف ابراز خشنودی کردند و قول دادند که همچنان به تلاش خود برای دفاع از حقوق بشر، چه در ایران یا در آلمان ادامه خواهد داد وتلاش خود را در رسیدگی به موارد ذکر شده در گزارشات خواهند کرد.
با تشکر از آقای تام کونیگ که وقت صحبت دادند با اینکه از قبل با ایشان هماهنگ نشده بود.
به امید آزادی همه زندانیان سیاسی وعقیدتی
حامیان مادران پارک لاله/فرانکفورت