.ما حامیان مادران پارک لاله/ اسلو  به مناسبت فرارسیدن سال نوی 2011؛ به همه هموطنان و همزبانان خویش شادباش می گوئیم


ما همواره بر این باوریم که تنها با رعایت آزادی بیان و بوجود آوردن امکان ِ ابراز عقیده متفاوت است که انسان قادر خواهد بود تا معتقدات فردی و باورهای شخصی خود را حفظ کرده، و با تکیه بر قوانینی برآمده از ضرورت های زندگی امروز که همه گان را یکسان دربرگیرد، می تواند وجود جامعه ای سالم و سازنده را تضمین کند.
ما به اعدام نه، می گوئیم و تا آزادی تمام زندانیان سیاسی در ایران، و دادخواهی خون فرزندان سرزمینمان و شناسائی آمران و عاملان فجایع ایران همچنان صدای مادران داغدیده و در بند را بگوش جهانیان خواهیم رساند 

در آستانه سال نو ی جهانی هستیم. در آستانه یازدهمین سال از قرن بیست و یکم. مردمانی که لباس آزادی بر تن دارند، با نور و خنده و رقص شادمانی به پیشواز سال نو می روند و من، شهروندی آمده از سرزمینی دیکتاتورزده، بیش از همیشه به یاد گمشده سرزمينم و در آرزوی شکستن قفل ها و درهای گشوده بر تاريکی و انزوايش نشسته ام و به شادمانی هایی می انديشم که ديدارش را از مردمان سرزمینم دريغ داشته اند.

%

علی صارمی و علی اکبر سیادت اعدام شدند، هرانا

علی صارمی و علی اکبر سیادت دو زندانی سیاسی و امنیتی بامداد امروز در زندان اوین اعدام شدند.

بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، بامداد امروز سه شنبه 7 دی ماه سال 89 علي صارمي که به دلیل عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران به محاربه متهم شده بود به همراه یک زندانی امنیتی دیگر به نام علی اکبر سیادت به اتهام جاسوسی برای دولت اسرائیل؛ در زندان اوین اعدام شدند.

علی صارمی از زندانیان سیاسی دهه 60 اولین باز در سال 1361 به اتهام هواداری از سازمان مجاهدین خلق بازداشت و به سه سال حبس تعزیری به مدت 5 سال تعلیق محکوم شد.

نامبرده مجددا در سال 68 به همین اتهام دستگیر و به اتهام محاربه به اعدام محکوم شد که پس از اعتراض در دیوان به ده سال حبس تعزیری محکوم شد.

وی سپس در سال 84 به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام به شش سال حبس محکوم که این حکم در دادگاه تجدید نظر به یک سال حبس تقلیل یافت.

علی صارمی سر انجام در شهریور 86 به دلیل شرکت در مراسم یاد بود جانباختگان 67 در خاوران و انجام سخنرانی در آن مراسم، دستگیر و به اتهام محاربه به اعدام محکوم شد.

این در حالی است که جعفری دولت آبادی داستان عمومی و انقلاب تهران پس از اعتراضات به نتیجه انتخابات وی را از بازداشت شدگان پس از انتخابات معرفی کرد.

هم چنین علی اکبر سیادت، زندانی امنیتی که چندی پیش دادستان تهران بدون اعلام هویت وی صدور حکم اعدامش را در رسانه ها اعلام کرد نیز در مهر ماه 87 بازداشت و پس از چندی به اتهام جاسوسی برای دولت اسرائیل به اعدام محکوم می شود.

پرونده علی صارمی، زندانی سیاسی اعدام شده به روایت خود:

 

اعدام تا کی ؟ کشت و کشتار تا کی ؟ خشونت تا به کی ؟
سوالی مادرانه از مسولان داریم :
آیا از سی و دو سال خشونت نتیجه ای عایدتان شده است ؟

صدای آزادیخواهی و عدالتخواهی خاموش شده است ؟

آیا زمان آن نرسیده که از تاریخ درس بگیرید و صدای مردم را بشنوید ؟
آقایان !

حداقل ادعای مسلمانی خود را فراموش نکنید و در ماه محرم کسی را اعدام نکنید .

حبیب اله لطیفی پور حبیب خداست ، زندگی را به او باز گردانید .

 

حامیان مادران پارک لاله - اسلو

 

 

شب یلداست و یاران ما همچنان در بندند

دوستان عزیز، درود بی پایان بر شما باد!

امشب شب یلداست و شما همچنان در بندید، یلدا بر شما مبارک باد. کاش بتوانید شب یلدا را در کنار هم بندان خود به شادی بگذرانید. بخوانید و بخندید و بیاندیشید که روز رهایی نزدیک است. امیدوارم فشارهای زندان آنقدر زیاد نباشد که جسم و روان شما را رنجور و آزرده خاطر کرده باشد. تا اندازه ای که برخی از شما دوستان را می شناسم، آنقدر استواری در وجودتان هست که این فشارها خللی در وجود نازنین تان ایجاد نکند. زندان همیشه مخرب نیست و در بسیاری مواقع انسان های محکم را آب دیده تر می کند، بخصوص زندان های جمهوری اسلامی. چون زندانی در مدت کوتاه زندان خود با مسایل و مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم می کند و تجربیات بیشماری می آموزد و می داند که خودش تنها نیست و تعداد بیشماری از انسان های مبارز و آزاده پیر و جوان در نزدیک او گرفتارند و و اگر توفیقی حاصل شود، می تواند با برخی از آنها آشنا شود و این آشنایی نیز همانند دیگر آشنایی ها، پنجره جدیدی را در پیش روی او باز خواهد کرد. همچنین می داند و به خوبی آگاه است که در بیرون زندان، مردم بیشماری هستند که به آنها فکر می کنند و در تلاش اند که هر چه زودتر این دوران زندان و دوری از خانواده و یاران به سر آید و آقایان نیز باید بدانند که بند و شکنجه و زندان و کشتار، علاج دردشان نیست.     

آقایان!

امشب شب یلداست، اگر نمی دانید، بدانید که یلدا شب مهر است و آزادگی، ولی دوستان ما به جای اینکه در خانه و کاشانه خود و در کنار خانواده شان باشند در زندان به سر می برند. البته جای تعجب نیست چون حکومت اسلامی چیزی جز بند و زندان و قتل وغارت و تجاوز و کشتار و تهدید و ارعاب  و محرومیت ندارد. باشد این نیز بگذرد، ولی بالاخره روزی بایستی تاوان این همه ظلمی را که در حق مردم روا داشته اید را پس بدهید. مطمئن باشید که مردم روز به روز بیشتر از شما روی گردان خواهند شد. اگر حکومت زور و سر نیزه حکومت مستدامی بود که کشورهای دیکتاتوری دنیا دوام می آوردند. من قصد نصیحت ندارم چون شما نصیحت پذیر نیستید. ولی بدانید و آگاه باشید که دارید با دست خود گورتان را می کنید.

حتی کسانی که روزی با شما بودند و مدافع تان و یا اینکه توهمی در مورد شما داشتند، از شما روی گردانده اند چه برسد به کسانی که از همان سال های اول به ماهیت اصلی شما پی برده بودند. شما حتی کسانی را که تلاش می کنند در راستای همین قوانین نیم بند و سراپا تبعیض و تحقیرتان حرکت کنند را تحمل نمی کنید و آنها را نیز به بند می کشید و معلوم نیست اساسا با چه چیزی و با چه کسانی مشکل دارید. هر روز داستان های جدید درست می کنید و تلاش می کنید که به زور از آدم ها اعتراف های دروغین بگیرید و فکر می کنید با این پرونده سازی کاذب و سراپا دروغ تان می توانید پایه های حکومت لرزان خود را مستحکم کنید. مطمئن باشید که روز پاسخگویی دور نیست. فکری به حال خود کنید.

.

مادران عزادار همچنان در بند و زیر فشار

خانواده اشکان سهرابی درمصاحبه با "روز" احضار مادر این جان باخته اعتراضات مردمی به انتخابات مخدوش 22 خرداد را تکذیب کردند.همزمان خانواده رامین رمضانی خبر دادند که مهدی رمضانی، پدر این جانباخته بعد از انتخابات، تاکنون تنها دوبار با خانواده خود تماس تلفنی گرفته و آنها از محل نگهداری او نیز خبر ندارند.

مادران عزادار نیز خبر از تحت فشار گذاشتن مادران بازداشت شده برای اعترافات دروغین داده اند. حکیمه شکری و ندا مستقیمی، دو تن از مادران عزادار هستند که به اتفاق پدر رامین رمضانی در 14 آذر ماه در بهشت زهرا بازداشت شدند.
زهرا نیک پیما، مادر اشکان سهرابی در مصاحبه با "روز" خبر احضار خود به دادستانی را که در برخی وب سایت ها منتشر شده بود تکذیب کرد و گفت: تاکنون هیچ احضاریه ای به دست من نرسیده و هیچ تماسی نیز مبنی بر احضار با ما گرفته نشده است؛من نمیدانم چه کسی و چرا چنین خبر کذبی را منتشر کرده است.
خانم نیک پیما افزود: کامپیوتر منزل مدتی است که خراب شده و من دسترسی به اینترنت نداشتم و این خبر را ندیده بودم اما در بهشت زهرا مردمی که می امدند از من در این مورد می پرسیدند و می گفتند که در سایت ها چنین خبری منتشر شده.من واقعا تعجب میکنم چرا وقتی چنین مساله ای اصلا وجود خارجی ندارد، چنین خبری را منتشر میکنند؟
پدر اشکان سهرابی نیز به "روز" می گوید: همسرم احضار نشده؛ خود من قبلا همزمان با سالگرد اشکان، به وزارت اطلاعات احضار شده بودم که نرفتم و مساله نیز خاتمه یافت.
اشکان سهرابی، در جریان اعتراضات مردمی در روز 30 خرداد سال گذشته بر اثر اصابت 3 گلوله بر سینه اش جان باخت و پدر و مادر او به "روز" می گویند که همچنان پی گیر پرونده شکایت فرزندشان هستند.
خانم نیک پیما، مادر اشکان سهرابی می گوید: هنوز به هیچ نتیجه ای نرسیده ایم و همچنان پی گیر هستیم.

بی خبری از پدر رامین رمضانی
خانواده رامین رمضانی در مصاحبه با "روز" اعلام کردند که مهدی رمضانی، پدر رامین همچنان در بازداشت به سر می برد و تنها تاکنون دو بار تماس تلفنی گرفته است.
خانواده رامین رمضانی همچنین گفتند که آقای رمضانی در زندان اوین به سر می برد اما آنها نمیدانند او در کدام بند و در چه شرایطی است و در اصل اتهام او چیست.
رامين رمضانی، سرباز وظيفه ای بود که روز ۲۵ خرداد و در حاليکه در مرخصی به سر می برد بر اثر اصابت گلوله ماموران جان باخت و شکايت خانواده او برای معرفی قاتل و يا قاتلان فرزندشان تاکنون بی نتيجه مانده است.
مهدی رمضانی، پدر رامین رمضانی 14 آذر ماه و در پی شرکت در مراسم تولد امیر ارشد تاجمیر در بهشت زهرا بازداشت شد.
امیر ارشد تاجمیر، فرزند شهین مهین فر، گوینده و مجری رادیو و تلویزیون بود که روز عاشورای سال گذشته و در جریان اعتراضات مردمی به انتخابات مخدوش 22 خرداد، جان باخت. خانواده امیر مراسم تولدش را بر مزار او برگزار کردند اما ماموران امنیتی مادر سهراب اعرابی، مادر رامین رمضانی و مادر و خواهر مصطفی کریم بیگی را بازداشت و بعد از بازجویی در همان محل آزاد کردند و پدر رامین رمضانی و دو تن از مادران عزادار را به بازپرسی شهر ری منتقل و برای آنها قرار بازداشت صادر کردند.

مادران عزادار؛ متهم به جاسوسی!
حکیمه شکری و ندا مستقیمی، دو تن از مادران عزادار که در جریان مراسم تولد امیرارشد تاجمیر در بهشت زهرا بازداشت شده اند، متهم به جاسوسی، ارتباط با سایت های خارج از کشور و شعار نویسی روی پول شده اند.
گروه مادران عزادار که به مادران پارک لاله تغییر نام داده اند، در بیانیه ای ضمن محکوم کردن بازداشت اعضای این گروه، پرسیده اند: آیارفتن بر مزار شهدا و جانباختگان جرم است ؟ آیاهمدردی و دلجویی از خانواده های داغدار امنیت ملی را برهم می زند؟ به کدامین گناه مجرم شناخته می شویم ؟ یک روز مادری رابه گناه جست و جو برای یافتن فرزندش به بند میکشید و روزی به گناه تسلی دادن دیگران.
در این بیانیه با اشاره به اینکه "در این یکسال واندی که از انتخابات می گذرد بارها مادران این مرز و بوم به دلایل واهی بازداشت و زندانی شده اند" آمده است: به خانمها شكري و مستقيمي اتهام كليشه اي جاسوسي! زده شده و اينكه با سايت هاي خارج كشوري در ارتباط بوده ايد و يا اينكه شما روي پول شعار نويسي ميكرده ايد! وسازماندهي و فعاليتهاي مادران و... را شما انجام ميدهيد.
به گفته مادران عزادار "دروغ هاي دستگاه هاي اطلاعاتي تماما، براي به زانو درآوردن مادران فداكار و فعال كه از خانواده هاي دردمند جانباختگان و بازداشتي ها حمايت ميكنند مي باشد. ظالمان حاكم ميخواهند از هر طريقي هر صداي دادخواهي و حق طلبي را با انواع برچسپهاي رذيلانه سركوب كنند".
مادران  پارک لاله (عزدار)  مادران جانباختگان سي و يك سال گذشته هستند كه اعلام کرده اند هرگز از خون فرزندانشان نخواهند گذشت و خواهان محاكمه آمران و عاملان اعدام هاي فردي و دسته جمعي، كشتارهاي قومي و ديني، زندان، شكنجه، تجاوز، ترور، شبيخون به منازل، به خاك و خون كشيدن خوابگاه ها و... از دهه شصت تا كنون هستند.
مادران پارک لاله همچنین خواهان آزادی بی قید و شرط همه زندانیان سیاسی و عقیدتی هستند و  اعدام را يك قتل سازمان يافته مي دانند و مخالف هرگونه قتلي با هر شكل و هر نامي از جمله سنگسار و قصاص مي باشند و خواهان لغو قانون مجازات اعدام هستند.
پیش از این و در 17 مهرماه نیز دو عضو دیگر گروه مادران عزادار یعنی اکرم نقابی، مادر سعید زینالی و ژیلا ترمسی، مادر حسام ترمسی بازداشت شده بودند.
سعید زینالی، 23 تیر ماه 1378 در مقابل چشم های مادرش ربوده شد و از آن تاریخ تاکنون هیچ خبری از این فارغ التحصیل کامپیوتر دانشگاه تهران در دست نیست.
خانواده آقای زینالی از یازده سال پیش تاکنون برای گرفتن خبری از فرزندشان به همه مراکز امنیتی و قضایی مراجعه کرده اند اما هیچ پاسخ درستی به آنها داده نشده است.
حسام ترمسی نیز از بازداشت شدگان بعد از انتخابات مخدوش سال گذشته است که بعد از آزادی از زندان، به دلیل وضعیت وخیم جسمانی؛ بیماری کلیه و کبد و افسردگی شدید در بیمارستان بستری شد.
این جوان 19 ساله همچنان در بیمارستان بستری است و برخی گزارش ها به نقل از خانواده او، حکایت از سوء قصد افراد ناشناس با چاقوی آلوده به سموم ناشناخته به آقای ترمسی دارد که منجر به عفونت خون او شده است.

 

بازهم دستگیری وبازداشت مادران عزادار

یک بار دیگرهمدردی با مادران و خانواده های داغدیده باعث شد تا دوتن از
حامیان مادران پارک لاله درهفته مبارزه باخشونت علیه زنان توسط سردمداران
حکومت اسلامی که مدام ازمنزلت زن سخن میگویند بازداشت و زندانی شوند.
مدت سه روز از دستگیری خانم حکیمه شکری و ندا مستقیمی میگذرد و هیچ
خبری از آنان در دست نیست .

ما سوال می کنیم آیارفتن بر مزار شهدا و جانباختگان جرم است ؟
آیاهمدردی و دلجویی از خانواده های داغدار امنیت ملی را برهم می زند؟
به کدامین گناه مجرم شناخته می شویم ؟ یک روز مادری رابه گناه
جست و جو برای یافتن فرزندش به بند میکشید و روزی به گناه تسلی دادن دیگران.

در این یکسال واندی که از انتخابات می گذرد بارها مادران این مرز و بوم به دلایل
واهی بازداشت و زندانی شده اند. امروز این دو مادر فقط برای همدردی باخانواده
شهید امیرتاجمیری جانباخته روز عاشورای سال 88 و وقتی در کنار سایر خانوادهای
داغدار بودند دستگیرشده اند و کار به آنجا رسیده که خانواده های این داغدیدگان را
به جای دلجویی وحمایت بازداشت می کنند. مادر سهراب اعرابی 6 ساعت بازجویی
پس می دهد و مادر رامین رمضانی و مصطفی کریم بیگی بعد از چند ساعت همراه
تعدادی از همراهان آزاد می شوند و پدر رامین رمضانی شهیدی که سرباز این کشور
بود و در روز25 خرداد شهید شد را به همراه 2 مادر از حامیان مادران پارک لاله
بازداشت و به جای نامعلومی می برند وفقط به خانواده رمضانی می گویند برای
مدت 10 روز داروهایش را تحویل بدهند.

ما مادران پارک لاله ضمن محکوم کردن این گونه دستگیری ها و مخصوصا دستگیری
این دو مادر و دستگیری پدر رامین رمضانی یکبار دیگر خواسته های برحق خود را
به گوش تمامی مردم آزادی خواه می رسانیم و خواهان آزادی فوری و بی قید شرط آنان هستیم .

آزادی کلیه زندانیان سیاسی وعقیدتی

محاکمه آمرین وعاملین بازداشتها و کشتار جانباختگان سال 88 وسی ودو سال اخیر

لغو مجازات اعدام

گزارش گردهمایی حامیان مادران پارک لاله - اسلو شنبه 18 دسامبر 2010

شنبه, دسامبر ۱۸, ۲۰۱۰

گزارش گردهمایی حامیان مادران پارک لاله - اسلو شنبه 18 دسامبر 2010

دراعتراض به فشارهای مداوم به خانواده های قربانیان و زندانیان سیاسی،
دراعتراض به دستگیری و تعقیب مادران عزادار و شکنجه های هر روزه آنان درزندان هادر همبستگی با نسرین ستوده و خواسته های انسانی او " هیچ خواسته شخصی ندارم
نه آزادی خودم، نه وثیقه و نه هیچ چیز دیگر، بلکه خواسته ام لغو کلیه احکام ناعادلانه ای
است که بعد از انتخابات صادر شده و حقوق تمام زندانیان به صورت ناعادلانه نقض شده است

باشد که قدم های تک تک ما ، هموارراهی باشد
برای رسیدن هر چه زودتر به صلح و آزادی .....

گردهمای حامیان ما دران پارک لاله - اسلو بمناسبت ۱۰ دسامبر روز جهانی‌ حقوق بشر

دراعتراض به نقض هر روزه حقوق بشردر ایران،

ما ایرانیان برون مرزی به هم میهنان عزیزمان بشارت میدهیم که نه تنها همه ما ایرانیان، بلکه مردمان دنیا نیز هر روز بیشتر به ضعف و ناتوانی این رژیم و نقض خشن حقوق بشر توسط آن آگاه میشوند. ما همچنان شاهد آنیم که مردمان آزادیخواه دنیا و سازمانها و نهادهای بشردوست به پشتیبانی از حقوق شهروندان ایرانی، در برابر این مستبدان دینی و دشمنان حقوق انسانی ایستاده و می ایستند و خواهان آنند که دولتهایشان رژیم جمهوری اسلامی را هرچه بیشتر زیر فشار قرار دهند
روز شنبه ۱۱ دسامبر از ساعت ۱۴ تا ۱۵ بعدازظهر با حضور گسترده افراد

کمترين مطالبه روز دانشجو آزادی زندانيان سياسی است،

۱۶ اذر تجلی مبارزات دانشجويان ايرانی عليه استعمار خارجی و استبداد داخلی بوده است ،اگر دانشگاه پويا نباشد جامعه نيز پويايی نخواهد داشت ،دانشگاه مطالبه گر بدون دانشجويان منتقد غير قابل تصور است

هم اکنون بهاره هدايت ، ميلاد اسدی ، سياوش حاتم ، مجيد توکلی ، محسن برزگر ، سيد ضيا نبوی ، مهديه گلرو ، مجيد دری ، محمد امين وليان ، آرش صادقی ، اسماعيل سلمانپور و سعيد نورمحمدی از اعضای انجمن های اسلامی دانشجويان دانشگاههای سراسر کشور ، عبدالله مومنی ، علی مليحی ، علی جمالی و حسن اسدی زيد آبادی از فعالان سابق دانشجويی و دهها دانشجوی ديگر در زندانهای مختلف ايران ميباشند. و بعضی از آنها مانند آقايان ضيا نبوی و مجيد دری به اتهامات غيرواقعی و در شرايط بسيار وخيمی در زندان های دورافتاده کشور نگهداری ميشوند.

آزادی زندانيان سياسی و به ويژه دانشجويان در روز دانشجو کوچکترين مطالبه از سوی هزاران دانشجو در سراسر کشور می باشد، به حق که زندان شايسته اساتيد و دانشجويان کشور در دهه چهارم انقلاب شکوهمند و مردمی سال ۵۷ نمی باشد.

.

.

 

گزارش گردهمایی حامیان مادران پارک لاله -اسلو شنبه ۴ دسامبر ۲۰۱۰ ، به مناسبت ۱۶ آذر، بزرگداشت روز دانشجو

گزارش گردهمایی حامیان مادران پارک لاله -اسلو  شنبه ۴ دسامبر ۲۰۱۰ ، به مناسبت ۱۶ آذر، بزرگداشت روز دانشجو

 

گزارش گردهمایی حامیان مادران پارک لاله - اسلو, شنبه ۴ دسامبر ۲۰۱۰ ، به مناسبت ۱۶ آذر، بزرگداشت روز دانشجو

با خبرآزادی اکرم نقابی ( مادر سعید زینالی) یکی از مادران پارک لاله
( مادران عزادار) که پس ازحدود دو ماه بازداشت، با تودیع وثیقه از
زندان آزاد شده است ، برنامه امروز را در سرمایی سخت-، درجهت
افشاگری ورساندن صدای داد خواهی مادران و خانوادهای زندانیان سیاسی،
آغاز کردیم .

اکرم نقابی روز گذشته پس از حدود دو ماه بازداشت، با تودیع وثیقه از زندان آزاد شد

اکرم نقابی روز گذشته پس از حدود دو ماه بازداشت، با تودیع وثیقه از زندان آزاد شد

خبرگزاری حقوق بشر ایران - رهانا اکرم نقابی روز گذشته پس از حدود دو ماه بازداشت، با تودیع وثیقه از زندان آزاد شد.

روز سه شنبه نهم آذر، اکرم نقابی ( مادر سعید زینالی) یکی از مادران عزادار که در تاریخ ۱۸ مهرماه در یورش به منزل شان به همراه دخترش دستگیر شده بود به قید وثیقه آزاد شد.

سيزدهم آذر، روز مبارزه با سانسور گرامی باد! بيانيه کانون نويسندگان ايران، کميته‌ "مبارزه با سانسور

سيزدهم آذر، روز همه‌ی کسانی است که با سانسور می‌ستيزند و راضی نمی‌شوند صدايشان با گذر از فيلترهای دولتی به جامعه برسد. روز مبارزه با سانسور، روز گرامی‌داشتِ انسان‌هايی است که برای دست‌يابی به آزادی انديشه و بيان مبارزه می‌کنند.
آزادی انديشه و بيان بی هيچ حصر و استثنا برای همگان خواستی است که بايد به قانون تبديل شود، تا از اين طريق حقِ به‌يغمارفته‌ی مردم به آنان بازگردد و، در پرتو آن، خلاقيت هنری و ادبی چنان و چندان به بار نشيند که شايسته مردم باشد؛ مردمی که بيش از صد سال است برای آزادی انديشه و بيان در ميدان حق‌خواهی حضور داشته‌اند و تا به امروز تاوان‌های سنگين پرداخته‌اند.
کميته‌ی "مبارزه با سانسورِ" کانون نويسندگان ايران خواهان لغو همه‌ی روش‌ها و نهاد‌های سانسور، و هم‌چنين خواهان آزادی همه‌ی کسانی است که به سبب مقابله با سانسور و بيان آزادانه‌ی هنر خويش بازداشت و زندانی شده‌اند. اين کميته از تمامی تشکل‌هايی که برای آزادی انديشه و بيان تلاش می‌کنند می‌خواهد که از هر راهی که می‌توانند در گرامی‌داشتِ روز سيزدهم آذر و حمايت از سانسورستيزان بکوشند.
کانون نويسندگان ايران
کميته‌ی "مبارزه با سانسور"
۱۱ آذر ۱۳۸۹

 

 

 

آلبوم حامیان مادران پارک لاله اسلوهفته ۴۵

 گردهمایی حامیان مادران پارک لاله اسلو.
شنبه ۲۸.۱۱.۲۰۱۰
با هوای -۱۰ ( ۱۰ درجه زیر ۰)
جاتون خالی‌ بود

روایتی از “مادران عزادار” از تهران تا جنوا

http://www.rahesabz.net/story/19983/

 

فرهمند علیپور

جرس: "مادران عزادار" از پارک لاله تهران آغاز شد، گروهی از مادران که فرزندانشان در روزهای اندوهبار پس از انتخابات و در میان بهت و حیرت افکار عمومی ایرانیان و جهانیان به شهادت رسیده بودند. مادران به سوگ نشسته اما تنها نبودند، به زودی دهها مادر دیگر که خواستار پایان کشتار فرزندان وطنشان بودند به آنها پیوستند تا جمع آنها بزرگتر شود و طنین فریاد و اندوه مادران عزادار را رساتر به گوش همه جهانیان برسانند و اینگونه شد که امروز "مادران عزادار" نامی آشنا نه تنها برای ایرانیان که فعالان حقوق بشری جهان است.

دو روز پیش شهردار جنوا، در اقدامی سمبلیک میدانی را به نام "زنان تهران" نام گذاری کرد، از تصویر ندا آقا سلطان، به عوان نماد مبارزه و مظلومیت زنان ایرانی پرده برداری کرد و دهها بادکنک سبز را به نشانه آزادی به آسمان فرستاد. شیرین عبادی نیز به عنوان تنها زن ایرانی و مسلمان که توانسته بود جایزه ارزشمند صلح نوبل را از آن خود کند سخنرانی کرد و از زنان ایرانی، شهامتشان، استقامتشان و مصائبشان برای برابری و دمکراسی گفت.

اما نکته قابل توجه این برنامه حضور دهها "مادر" بود. آنها مادران ایرانی هستند که سالهاست مقیم سرزمینی دیگر شده اند. سراسر اروپای غربی و شمالی و آمریکای شمالی. آنها مادرانی هستند که وقتی محنت مادران عزادار ایرانی را دیدند، وقتی تصاویر کشته شدن سهراب ها و نداها را دیدند، تاب نیاورند و فکر کردند که باید کاری کنند.

اینگونه بود که به سرعت در چندین شهر اروپایی و آمریکایی، گروههایی با عنوان "حامیان مادران عزادار " شکل گرفت. در این گزارش پای سخن سه تن از این مادران نشسته ایم. اولین "مادر عزادار" از تهران آمده است و برای ما روایتی از شکل گیری این جمع ارائه میدهد، البته با یک پیش شرط؛ بدون ذکر نام!

روایتی از یک آغاز

او می گوید: حرکت مادران عزادار پس از شهادت ندا آقا سلطان و جمعی از جوانان ایرانی در حوادث روز 25 خرداد (شنبه خونین) و روزهای پس از آن آغاز شد. روز چهارم تیرماه سال گذشته تعدادی از مادران ایرانی فراخوانی را منتشر و اعلام کردند که در پارک لاله جمع می شویم تا صدای اعتراض خود را به همه مردم ایران و دنیا برسانیم و از مسئولان بخواهیم که به کشتار مردم ایران پایان دهند اما علت اینکه عصر روز شنبه را انتخاب کردیم این بود که عصر روز شنبه در یکی از کوچه های امیرآباد ندا به شهادت رسید . پارک لاله را نیز از این جهت انتخاب کردیم که نزدیکترین پارک به محله امیر آباد تهران بود.

این مادر عزادار در ادامه می گوید: روز شنبه  ششم تیرماه و در پی فراخوانی که مادران ایرانی، به نام "مادران عزادار" صادر کرده بودند، و در اولین گردهم آیی 20 نفر از مادران بازداشت شدند که این افراد  بیش از یک هفته در اوین بازداشت  بودند. اما مراسم گردهم ایی های عصر شنبه ها برای هفته ها و به رغم فضای پلیسی و امنیتی برگزار شد.

وی همچنین در ادامه از اهداف و مطالبات مادران عزادار ایرانی می گوید: در ابتدا مادران عزادار دو خواسته مشخص داشتند اول؛ آزادی تمام زندانیان عقیدتی سیاسی و دوم محاکمه عامران و آملان جانباختگان سی ساله اخیر. اما پس از چندی و پس از اعدام چند تن از فرزندان ایران در زندان اوین، لغو قانون اعدام نیز  به خواسته ها و مطالبات مادران عزادار اضافه شد.

این مادر عزادار که نمی خواست نامش عنوان شود در ادامه می افزاید : خوشبختانه زنان سرشناسی چون خانم عبادی، خانم رخشان بنی اعتماد و تعدای دیگر از مادران ایرانی از زنان جهان خواستند تا از این حرکت خودجوش مادران عزادار اعلام حمایت کنند و جوایز بین المللی خود را به مادران عزادار اهدا کردند. پس از آن در بسیاری از شهرهای اروپا و آمریکا و کانادا "حامیان مادران عزادار" شکل گرفت.

او می گوید که  تاکنون 90 تن از اعضای مادران عزادار بازداشت و آزاد شده اند که اکنون یا در انتظار برگزاری دادگاهها و یا صدور رای خود هستند. اما این مادران از پا ننشستند و پیگیر و خواستار خواسته ها و مطالبات خود هستد.

جهان به تحسین شهامت زنان ایرانی نشسته است

جمیله از "اسلو" و از اعضای حامیان مادران عزادار نیز طی گفتگویی در خصوص علت حضور خود در مراسم جنوا می گوید :  من به نمایندگی از حامیان مادران عزادار اسلو برای نام گذاری میدانی به نام "میدان زنان تهران" به شهر جنوا آمدم.  البته تشکر میکنم از شهردار جنوا که به نوعی از مادران ایرانی و زنان تهرانی حمایت کرد.

خانم جمیله می گوید: اینکه شهردار جنوا نام یکی از میدان های این شهر مهم اروپایی را به نام "زنان تهران " گذاشته است نشان از آن دارد که صدای زنان و دختران  شجاع ایرانی به گوش جهانیان رسیده است و شهامت و ایستادگی و تلاش دختران و زنان ایران برای تحقق دمکراسی و برابری، در طول همه سالهای گذشته و به ویژه در پی حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری، مورد تحسین جهانیان قرار گرفته است.

وی می افزاید: حامیان مادران عزادار اسلو نیز همگام با مادران عزادار تهران و حامیان آن در اروپا و آمریکا ، شکل گرفت البته مجموعه ای که امروز حامیان مادران عزادار در اسلو شناخته می شود پیش این فعالیت های دیگر حقوق بشری داشته ،  اما پس از حوادث انتخابات و در حمایت مادران عزادار بود که این تشکل "جامیان مادران عزادار" در این قالب حامیان شکل گرفت.

جمیله در پایان خاطر نشان کرد: در روز  22 خرداد و سالگرد انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته برنامه مشترکی از سوی حامیان مادران عزادار اسلو و سازمان "امنیستی" (عفو بین الملل)در شهر اسلو برگزار شد که مورد توجه رسانه های نروژ قرار گرفت و ما توانسیتم صدای زنان و همه فعالین حقوق بشر و دمکراسی خواه ایرانی را به گوش افکار عمومی نروژ برسانیم.

برای زنده ماندن صدا

سوفیا صدیق پور از حامیان مادران عزادار ساکن "لس آنجلس" است که برای حضور در مراسم نام گذاری میدان " زنان تهران " شهر جنوا به ایتالیا آمده است. او  در این گفتگو در خصوص فعالیت های حامیان مادران عزادار در لس آنجلس گفت: یک ماه پس از آغاز فعایت های مادران عزادار در تهران ، جمعی از حامیان مادران عزادار در  شهر  لس آنجلس شکل گرفت و از آن پس سعی کردیم طی گردهم آیی های هفتگی ، خواسته های مادران عزادار تهران را به میان ایرانیان و غیر ایرانیان ببریم . در طی یکسال گذشته برنامه حامیان مادران عزادار در لس آنجلس به صورت مستمر و لاینقطع برگزار کردیم و تلاش های متمرکزی را نیز صورت دادیم از جمله شرکت در راهپیمایی جهانی صلح در لس آنجلس.

 خانم صدیق پور در ادامه می گوید: آنچه که بیش از همه وظیفه خود میدانستیم انعکاس صدای مادران عزادار ایران در سطح جهانی و مجامع بین المللی و حقوق بشری است و بر همین اساس "پتیشنی " که مادران عزادار دارند سعی می کنم در سطح وسیعی منتشر کنیم تا هم وسیله ارتباطی با افرادی باشد که به صورت رهگذر و دفعه ای با ما ارتباط برقرار می کنند و هم اینکه نامه هایی که از سوی مادران عزادار منتشر می شود را به سرعت به گوش مجامع حقوق بشری برسانیم.

سوفیا صدیق پور در ادامه می افزاید : این سمبلی که امروز در جنوا افتتاح شد و تجمع حامیان مادران عزادار از شهرهای مختلف برای برگزاری چنین برنامه ای  باعث افتخار برای زنان و مادران ایران است که حرکات و مبارزاتشان توانسته است نگاه جهانیان را به سوی خود جلب کند. و البته نه تنها سپاسگذاریم از شهردار جنوا برای چنین فرصتی بلکه از همدردی مادران سیاه پوش  و مادران "پلازا دمایو" کمال تشکر را داریم که در طول یکسال گذشته همبستگی خود را با مادران عزاداار ایرانی نشان دادند.

او در پایان تاکید می کند که من تنها یک مادرم نه یک فعال سیاسی ، برای همین با مادران ایرانی احساس همبستگی می کنم  و  این وظیفه را بر عهده داریم که نگذاریم این شهدا فراموش شوند و من در مقابل خانم فهیمی( مادر سهراب)  که گفت نگذاریم این صداها خاموش شود، احساس وظیفه میکنم و تلاش میکنم تا این صدا زنده بماند.